تینا خواجوند عضو شورای مرکزی انجمن اسلامی دانشکده داروسازی دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی گفت: «گرانی و کمبود دارو هشداری جدی برای وزارت بهداشت در دولت مردمی است. با این اوصاف قبل از انکه عمر وزارت وزیر بهداشت به پایان برسد، این رویکرد باید اصلاح شود. دارویار حرفی برای گفتن ندارد.»
به گزارش فارمانیوز به نقل از خبرگزاری دانشجو تینا خواجوند، عضو شورای مرکزی انجمن اسلامی دانشجویان ۱۳۴۸ دانشکده داروسازی دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی گفت: «این روز‌ها حرف از دارو که میشود انگار نمکی بر زخم بیماران پاشیده می شود. زخمی که وزیر دولت مردمی مدعی بود با طرحی جامع و خلاق می تواند آن را التیام بخشد. از طرفی دیگر بیماران نیز معتقد بودند وزیر وعده‌دهنده مرد عمل است نه حرف.»
خواجوند افزود: «از دارو که می‌گوییم ناخواسته به یاد کمبود و افزایش قیمت سرسام آور دارو‌ها و طرح دارویار می‌افتیم طرحی که با اجرایش قرار بود کمبود آنچنانی دارو نداشته باشیم. نمیدانم از دارویار چه بگویم، از مزایایی که میشنویم یا معایبی که میبینیم. مزایای این طرح تنها حین توصیفش آشکار میشود، اما در عمل حرفی برای گفتن ندارد؛ از نارضایتی داروخانه‌ها گرفته که اصلا مشکلات ما با نظام بیمه و نسخه الکترونیک حل نشده بود که نسخه جدیدی پیچیده شد تا مبلغ ویزیتی که بیمار باید برای گرفتن مجدد نسخه‌ی قبلی هدر دهد تا بتواند دارو را با بیمه دریافت کند که عملا این هزینه ویزیت به همراه دارو اگر زیان نباشد، منفعت هم نیست. بماند که افراد فاقد بیمه از افزایش بی سابقه قیمت دارو‌ها چه زجری را تحمل میکنند.»
وی بیان کرد: «اما بحث کمبود دارو که ناباورانه حین پیگیری، ما را راغب به لیست کردن دارو‌های در دسترس کرد؛ این کمبود تنها در برگیرنده نقصان بعضی دارو‌ها نیست. از شربت و شیاف استامینوفن، آنتی بیوتیک و سرم گرفته تا اسپری‌های تنفسی را شامل میشود. مسئله، اما یک کمبود جدی ماست که بازه زمانی طولانی را نیز در برمی‌گیرد؛ از طرفی حین این کمبود‌ها و نارضایتی ها، افزایش شدید قیمت طی مدت زمان کوتاه غیرقابل توجیه است؛ که به عنوان مثال می‌توان به افزایش زیاد قیمت Spiriva ۱۸mcg طی یک هفته اشاره کرد.»
این فعال دانشجویی درباره نداشتن زیرساخت طرح دارویار گفت: «با متخصصین نظام سلامت که صحبت میکنیم، از پویایی طرح دارویار صحبت میشود، اما از نبود زیر ساخت هم میشنویم جای سوال است چگونه امکان دارد طرحی حداقلی‌ترین زیربنا‌ها را دارا نباشد و به مرحله‌ی اجرا برسد؟ چه توجیهی می‌تواند داشته باشد؟ بازی اینچنین گران با نفس‌ها بالاخره جایی شدیدا گران تمام خواهد شد.»
خواجوند اضافه کرد: «آقای وزیر و مسئولان سازمان غذا و دارو میتوانند پاسخ گوی کسانی باشند که از یک سر شهر به سر دیگر تنها برای یافتن یک سرم می‌دوند؟ پدر و مادرانی که با نگرانی و خستگی هرچه تمام‌تر شاید دارو را بیایند، اما با شنیدن قیمت جدید داروی حیاتی فرزندشان اشک در چشمانشان حلقه می‌زند؟ آیا دوران منفعت شماری در برگه‌ها و وعده و وعید‌های توخالی به سر نیامده است؟ کمبود دارو هشداری جدی برای وزارت بهداشت در دولت مردمی است. با این اوصاف قبل از انکه عمر وزارت وزیر بهداشت به پایان برسد، این رویکرد باید اصلاح شود. دارویار حرفی برای گفتن ندارد.»
