میرزاعلیاکبرخان نفیسی نامور و فرناممند به ناظمالاطباء کرمانی (زاده ۱۷ ربیعالثانی ۱۲۶۳ هجری قمری برابر با ۱۵ فروردین ماه ۱۲۲۶ (خورشیدی) در کرمان، درگذشت ۲۶ ذیالقعده ۱۳۴۲ (قمری) برابر با ۸ تیر ماه سال ۱۳۰۳ خورشیدی در تهران) پزشک، ادیب و دانشمند ایرانی، از برجستهترین پزشکان ایرانی اواخر دورهٔ قاجار و پزشک ویژهٔ دربار مظفرالدین شاه و از افراد تأثیرگذار در امضای فرمان مشروطیت توسط شاه بود. وی در پایهگذاری چند بیمارستان به شیوهٔ اروپایی در تهران و مشهد نقشی مهم داشتهاست و از پایهگذاران نخستین مجلس حفظالصحة در تاریخ ایران بهشمار میآید.
این جایزه به افراد تاثیرگذار حوزه سلامت کرمان اعطا میگردد
دکتر بایرامی، عضو هیئت مدیره سندیکای تولیدکنندگان مواد دارویی در پنل «اصلاحات ارزی در زنجیره تامین دارو» IPSS26:
از ۱۹۰۰ قلم مولکول دارویی ثبت شده در لیست دارویی ما، ۶۰۹ مولکول توسط صنعتگران داخلی بسته به عمق تولیدیشان، به دست صنعت داروسازی میرسد که تبدیل به فراورده نهایی میشود. یعنی ۳۲٪ از کل مولکولهایی که در لیست دارویی کشور داریم، متعلق به صنعتگران داخلی میباشد. میزان ارزی که برای مواد واسط، مواد بینابینی و حلالها برای صنعت ماده اولیه نیاز داریم ، ۱۵۰ ملیون دلار است که این مبلغ بعد فراوری در صنعت ایران، شامل ۷۰٪ از کل بازار تولید داخل میشود.
در خصوص طرح دارویار باید گفت که هر طرح ملی باید یک پشتوانه مالی و ضمانت اجرایی داشته باشد، اگر هر طرحی که نوشته میشود فاقد اسناد مالی و سندی شامل منابع و مصارف آن باشد، به شکست منجر خواهد شد. طرح دارویار طرح خوبی بود ولی بسیار عجولانه و بدون مطالعه مالی یا پشتوانه مالی اجرا شد و در سال ۱۴۰۱ خیلی از شرکتها دچار پروندههای حقوقی زیادی شدند و چالشهای زیادی را برای شرکتها ایجاد کرد. این چالشها مزید بر علت بود و بر بار مالی تحمیل شده بر صنعت اضافه کرد. این موضوع مسبب ایجاد مشکل برای تامین نقدینگی شرکتها برای تسویه مابهالتفاوت تبدیل ارز ترجیحی یا دولتی به نیمایی شد و چالشهایی از قبیل قیمتگذاری مطرح شد. شرکتها با ارز دولتی کالا آوردند و با ارز نیمایی و قیمتی بالاتر فروختند. این مشکلات صنعت را درگیر مسائل حاشیهای و فرسایشی کرد.
اگر سیاستگذاران قصد اجرای طرحی مشابه دارویار دارند، حتما اسناد مالی آنرا با بازیگران اصلی این حلقه بررسی کرده و منابع و مصارف آنرا به عنوان یک سند ضمانتدار و لازمالاجرا به همراه این سند بیاورند. نباید طرح جدید مثل طرح قبل نارس و بدون مطالعه اجرا شود.
ما تمام مسیرهای انتقال ارز را در این سالها امتحان کردیم.
تنها راه برای تامین مواد اولیه، تهاتر کالا با کالاست(روش بارتر). مثلا ما گوگرد و آمونیاک را به کشورهای چین و هندوستان صادر میکنیم و این کشورها در ازای آن به ما مواد اولیه و Intermediate تحویل میدهند. البته این روش برای تامین دارو بسیار سختتر است. این کار برای تامین مواد اولیه مستلزم این است که وزارتهای اقتصاد و بهداشت برای شرکتهای تولید مواد اولیه این تعهدنامه را ایجاد بکنند که این تهاتر کالاها انجام بشود.
گزارش به قلم آقای امیررضا ذوقی-رابط صنفی اردبیل
