حقایق نهان، دروغ‌های عیان
تحریف ترجیح در بین فعالین دارویی چگونه است
رفتارهای حرفه ای، سیاسی و اجتماعی ما پیش‌بینی پذیر هستند؟
پاسخ تیمور کوران(۱) نویسنده کتاب حقایق نهان، دروغ‌های عیان به این سوال منفیست. کوران معتقد است هر کدام از ما در بیان هر ترجیح یا موضعی که به صورت علنی اظهار میکنیم، دنبال سه منفعت یا فایده اصلی هستیم: فایده ذاتی؛ یعنی اینکه خود آن موضعی که بیان کردیم را چقدر دوست داریم، فایده اعتباری؛ یعنی آن موضع چقدر به شکل گرفتن همان شخصیتی کمک میکند که در هر جمعی دوست داریم دیگران ما رو با آن بشناسند، و در آخر هم فایده بیانی؛ یعنی احساس رضایتی که از بیان صادقانه آن چیزی که در دل داریم برای ما حاصل میشود.
این فایده‌ها روی بیان ترجیحاتمان اثر می‌‌گذارند و باعث می‌شوند ناظران و تحلیلگران در فهم «خواست واقعی جامعه» مسیر اشتباهی بروند.
چقدر ممکن است عقیده یا نظری را که در دلمان هست ، همان طور که هست، بیان کنیم؟ وقتی نظرمان را درباره‌ی یک موضوع و مسئله‌ای می‌پرسند چقدر به مخاطب نگاه میکنیم و نظرمان را باتوجه به مخاطب بیان میکنیم؟
کوران نویسنده کتاب حقایق نهان، دروغ‌های عیان (۲) می‌گوید در بیشتر مواقع ما این کار دوم را میکنیم. یعنی فشار اجتماعی روی ابراز عقیده و نظرمان اثر می‌گذارد. این تفاوت بین ترجیح شخصی ما و ترجیح عمومی چیزی است که تیمور کوران اسمش را گذاشته تحریف ترجیح یا انحراف ترجیح و در این کتاب چشم ما رو به پیامدهای این تفاوت باز میکند.
حال ما در این نوشتار با بهره گیری از مطالب مطرح شده در این کتاب و واکاوی شده توسط وبلاگ بی پلاس(۳) به صورت محدود در رابطه با اتفاقات حوزه داروسازی کشور بحث می کنیم
آیا نظام دارویی ایران به صورت ذاتی حامی تولید داروی ایرانی است؟ آیا فعالین حوزه دارو علاقمند به تکمیل زنجیره تامین تولید محصولات دارویی از ابتدا تا انتهاست؟ چقدر مبانی اصولی اقتصاد و کسب و کار موافق تولید داروی ملی است؟ نقش مزیت رقابتی در حوزه تولید دارو یا مزیت نسبی در پا گرفتن و توسعه این محصول چگونه ارزیابی می شود؟ آیا دارو یک کالای استراتژیک است؟ آیا تولید دارو در کشور ضامن امنیت ملی است؟آیا مردم ایران شایسته مصرف برترین برندهای دارویی جهان نیستند؟ دلیل ایجاد سیاست های تولیدی در زمینه دارو و مواد اولیه دارویی در کشورهای مختلف جهان پس از پاندمی کرونا چیست(۴)؟ آیا فساد در صنایع دارویی وجود دارد؟ قواعد کسب و کار نوین می طلبد هر کسی که دست بالاتر را دارد میتواند در سیاست گذاری حوزه های دارویی تاثیر گذار باشد؟ زد و بندهای مالی بخشی از جامعه مدرن است و عدالت یک مفهوم کهنه است؟آیا سیاسی کردن دارو، مردم را از دستیابی به داروی با کیفیت محروم می کند؟ کیفیت داروهای تولید شده در چهارچوب فارماکوپه و شرایط استاندارد با یکدیگر برابرند؟ آیاجهان امروز سیاست های اقتصاد باز را می پسندد و باید درب های کشور را گشود؟ آیا دوره کرونا ثابت کرد که منابع ملی برای هر کشوری در اولویت است؟ تولید تحت لیسانس با متر بین المللی موفق بوده است؟ اگر تحت لیسانسها و واردات نبود توسعه اتفاق نمی افتاد؟ ارز دولتی کمر تولید دارو را شکسته است؟ آیا ما کلی روابط را فعال میکنیم که صف اول دریافت ارز باشیم؟ تا چه زمان صنایع دارویی باید تاوان حمایت از مردم را بدهند؟آیا واقعا مردم و بیماران در این شرایط اقتصادی نیاز به کمک دارند و ما در کنارشان هستیم؟
این سوالات و صدها سوال دیگر روزانه در صنعت دارویی پرسیده و جواب داده می شود.
اگر بخواهیم این مطلب را با مطالب کتاب تحریف ترجیح همراستا کنیم خواهیم دید هر کدام از ما نیز روزانه این سوالات را از خود و یا دیگران از ما پرسیده اند و ما هم پاسخ مفصلی داده ایم.
آیا پاسخ ما با توجه به موقعیت، جمع و شخص سوال کننده متفاوت می باشد،
تحریف ترجیح یعنی اینکه اگر ما در جمعی خواستیم صحبت کنیم با توجه به مصالح خودمان و ارزیابی جمع، مطالبی را بیان کنیم که در درون خودمان اعتقادی به آن نداریم و بعضا در تنهایی و در خلوت دقیقا برعکس آن حرف عمل کنیم
اگر نگاهی گذرا به خبرهای گلایه آمیز تولیدی حوزه دارو در ۵ سال گذشته بیاندازیم میبینیم اخبار در محور چند موضوع خاص چرخیده است که به اختصار ذکر می کنیم:
بدهی بیمه ها به صنایع دارویی
عدم فروش الکترونیکی و مجازی دارو
اختصاص ارز به صنایع تولیدی دارویی
حمایت از شرکت های تولیدی
مبارزه با امضاهای طلایی و فساد
وجود مافیا در حوزه دارو
نا برابری و تبعیض در نظام رگولاتوری
آیا توانسته ایم در بیان و پیگیری این مطالبات موفق عمل کنیم؟ چطور با توجه به اینکه همه یکصدا معتقد به برخی مسائل و مشکلات اساسی هستیم ، بازهم قادر به حل مسائل نیستیم ؟ آیا اراده لازم برای حل مشکلات وجود دارد؟ آیا گسترش نابرابری و فساد در باطن به نفع کسانی است که هم قدرت های رسانه ای قوی دارند و در ظاهر از این مسائل نگرانند؟ آیا کسانی که دم از حمایت صنایع تولیدی می زنند چون به خلوت خود می روند پیوند برای گسترش واردات و تولید تحت لیسانس می بندند؟ آیا کسانی که دم از وجود امضاهای طلایی می زنند حاضرند برا انجام سریع امور خود دم فلان کارشناس را ببینند؟
قطعا اکثر ما دچار تحریف ترجیحات خود هستیم و اثرات این تحریفات ذهنی یا بیانی ،گاه و بیگاه در مسائل مختلف نمایان میشود.
این تحریف ترجیح متاسفانه بلای بزرگی است که بشر امروز به شدت درگیر این موضوع است و باعث می شود هم تصمیم گیری های کشور برمبنای سخنرانی های جنجالی اشخاصی باشد که در خلوت خود کمر به نابودی صنعت بسته اند ضمن اینکه مانع ایجاد و شکل گیری یک همدلی اثر بخش خواهد گردید
—‐——————————————————-
۱.نویسنده: Timur Kuran
۲.Private Truths, Public Lies :
The Social Consequences of Preference Falsification
۳.Bplus Podcast
۴. DHL مقاله
میثم کریمی- مدیر روابط عمومی سندیکای تولیدکنندگان مواد اولیه دارویی، شیمیایی و بسته بندی دارویی
انتهای پیام/